Λαιμός ( Ράμπι) Πρεσπών Φλώρινας

Παλιότερα ήταν ένα μικτό χωριό χτιστιανών και μουσουλμάνων Αλβανών. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού κάηκαν κατά την επανασταση του Ίλιντεν το 1903, είτε από τους επαναστάτες, είτε από τον τουρκικό στρατό. Στις 3 Αυγούστου, τσέτα σκότωσε τον πατριαρχικό παπά του χωριού Σπύρο Παπαναούμ και τον ηλικίας 17 ετών εγγονό του. Το 1912 ζούσαν στο Λαιμό περίπου 350 χριστιανοί και 150 μουσουλμάνοι Αλβανοί. Μέχρι το 1924 οι μουσουλμάνοι υποχρεώθηκαν να φύγουν. Στη θέση τους εγκαταστάθηκαν 27 πρόσφυγες από τον Καύκασο και έξι οικογένειες από τα χωριά Λέσκα / Leska και Πούστετς / Pustec, του αλβανικού τμήματος της Μεγάλης Πρέσπας. Στο τέλος του εμφυλίου πολέμου, 44 οικογένειες κατέφυγαν από το χωριό στη Γιουγκοσλαβία και 43 σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η ελληνική διοίκηση εγκατέστησε στη θέση των πολιτικών προσφύγων, 20 βλάχικες οικογένειες από την Ήπειρο.

Στο χωριό Λαιμός, το τρίτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη 1947 εγκαταστάθηκε η Σχολή Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου (ΣΑΓΑ). Στις πλαγιές του βουνού μεταξύ των περιοχών Λαιμός - Αγ. Γερμανός γίνονταν οι ασκήσεις της Σχολής. Βασική αρχή της εκπαίδευσης ήταν η επίθεση. Μέσα στη λίμνη, κοντά στο Λαιμό, έπεσε ένα αεροπλάνο «Σπιτφάιρ» που καταρρίφθηκε από πυρά του ΔΣΕ.
Είναι η έδρα του Δήμου Πρεσπών, απέχει 50 χλμ. από τη Φλώρινα και 60 χλμ. από την Καστοριά, ενώ είναι χτισμένος σε υψ. 900 μ. Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων ασχολείται με την καλλιέργεια φασολιών και οι υπόλοιποι με την κτηνοτροφία (πρόβατα), την αλιεία, τον τουρισμό και το εμπόριο.

Στη δεκαετία του '60 υπήρξε εμπορικό κέντρο της περιοχής λόγω της τελωνειακής σύνδεσης με την πρώην Γιουγκοσλαβία. Τη δεκαετία αυτή ο Λαιμός και ο οικισμός του, Μηλεώνας ή Μηλιώνα, αριθμούσαν 427 και 107 κατοίκους αντίστοιχα. Σήμερα ο πρώτος έχει 250 κατοίκους και ο δεύτερος 2.
Ο ποταμός Παλιόρεμα, μήκους 10 χλμ., χωρίζει τον οικισμό, πηγάζει από το όρος Βαρνούντα και εκβάλλει στη Μεγάλη Πρέσπα. Σ' αυτόν διαβιεί ενδημικό είδος πέστροφας και κατά τον Μάιο επισκέπτονται για ένα μήνα περίπου τον ποταμό τα σκουμπούζια και οι μπράνες (είδη ψαριών) από τη λίμνη για να γεννήσουν. Επίσης, στις εκβολές παρατηρούνται είδη ερωδιών.

Ολόφος του Αγ. Ιωάννη είναι κατάφυτος με βελανιδιές και προσφέρει ιδιαίτερη θέα. Από εκεί ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το όμορφο ηλιοβασίλεμα. Αξιόλογα θρησκευτικά μνημεία αποτελούν οι εκκλησίες των: Αγ. Παρασκευής (1896, στην πλατεία του χωριού), Αγ. Ιωάννη (στον ομώνυμο λόφο), Υπαπαντής του Κυρίου (15ος αι., κοντά στην πλατεία) και Αγ. Νικολάου (1925, στον οικισμό Μηλεώνα).

Το μεγαλύτερο ποσοστό των σπιτιών είναι χτισμένα με πέτρα και πλίνθους και προσδίδουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των οικιών του 19ου αιώνα. Οι νερόμυλοι βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού.

Στο χωριό εντοπίζονται τρεις γέφυρες στον ποταμό Παλιόρεμα, στην είσοδο του οικισμού και στο δρόμο προς το σχολείο. Στο Λαιμό λειτουργεί Δημοτική Βιβλιοθήκη και Λαογραφική Συλλογή με αντικείμενα από την περιοχή των Πρεσπών. Την 4n μέρα του Πάσχα πραγματοποιείται πανηγύρι στο λόφο του Αγ. Ιωάννη.

Ράμπι καζά Μοναστηρίου, χριστιανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].

Rembi, λειτουργία πατριαρχικού σχολείου και εκκλησίας [Χάρτης Κοντογιάννη].

Ράμπη Πρεσπών, 477 άτομα (248 άρρενες και 229 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].

Ράμπη Φλωρίνης, αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].

Ράμπη Φλωρίνης, 555 άτομα (204 άρρενες και 261 θήλεις) [Απογραφή 1920].

Μετονομασία του οικισμού από Ράμπη σε Λαιμόν [ΦΕΚ 55 / 15. 2. 1926].

Ράμπι / Σαούφτσι (Λαιμός) γραφείου Φλωρίνης, έγινε μικτός οικισμός γηγενών και προσφύγων. Μέχρι το 1926 εγκαταστάθηκαν 23 προσφυγικές οικογένειες (99 άτομα) [ΕΑΠ].


Ράμπη, μικτός οικισμός μουσουλμάνων και χριστιανών, έφυγαν 20 οικογένειες μουσουλμάνων (123 άτομα) και ήρθαν 35 οικογένειες προσφύγων: 30 από τη Μικρά Ασία και πέντε από αλλού [Πελαγίδης].

Λαιμός (Ράμπη) Φλωρίνης, 547 άτομα (283 άρρενες και 264 θήλεις), εκ των οποίων 27 ήταν πρόσφυγες πού ήρθαν μετά το 1922 (12 άρρενες και 15 θήλεις). Ομοδημότες ήταν 497, ετεροδημότες 49 και ένας αλλοδαπός [Απογραφή 1928].

Λαιμός Φλωρίνης, 738 άτομα (419 άρρενες και 319 θήλεις) [Απογραφή 1940].

Στις μεταπολεμικές απογραφές ο πραγματικός πληθυσμός της κοινότητας ήταν: 1951
(466), 1961 (427), 1971 (286), 1981 (251), 1991 (250), 2001 (299).