Tο χωριό βρισκόταν στην πίσω πλευρά της Μικρής Πρέσπας, απέναντι από την Μικρολίμνη.
Το χωριό κατέχει και τον ομορφότερο μύθο της περιοχής που εξηγεί την ύπαρξη των λιμνών. Στο βασίλειο της περιοχής ζούσε ένα βασιλόπουλο, που όποτε κοιμόταν κοντά στη Δασερή έβλεπε στον ύπνο του μια νεράιδα, την οποία τελικά ερωτεύτηκε. Τη ζήτησε για γυναίκα του, αλλά εκείνη του απάντησε ότι αν την παντρευτεί μεγάλο κακό και συμφορά θα συμβεί. Όμως τελικά η επιμονή του βασιλόπουλου έπεισαν εκείνη και τους γονείς της και την ημέρα του γάμου κόσμος πολύς ήλθε στη Δασερή. Ο γάμος έγινε, όμως ο ουρανός έπειτα από λίγες ώρες σκοτείνιασε και άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όταν βγήκε πάλι ο ήλιος, η πολιτεία δεν υπήρχε, τα νερά έπνιξαν σπίτια και ανθρώπους, σχηματίζοντας τη λίμνη και από τότε τα λευκά και κίτρινα νούφαρα που ανθίζουν κάθε χρόνο στην επιφάνειά της είναι οι ψυχές των παιδιών που χάθηκαν.
Το 1940 ήταν οικισμός της κοινότητας Αγίου Αχιλλείου του νομού Φλωρίνης.Είχε 20 σπίτια μικρά, τα περισσότερα πλινθόκτιστα. Οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία στη Μικρή Πρέσπα. Μάλιστα στο Θέμα της λίμνης είχαν διαφορές με τους κατοίκους των Ψαράδων, οι οποίοι έκλεψαν τις βάρκες των κατοίκων της Δασερής.
Το σχολείο ήταν μικρό. Οι δάσκαλοι οι οποίοι υπηρέτησαν στο χωριό ήταν ο Φλωρινιώτης Κοσκοσίδης Αβραάμ και o Μαλούκος ο οποίος έγινε επιθεωρητής και μέλος τον ανωτάτου εκπ/κού συμβουλίου.
Η εκκλησία τον χωριού ήταν ο Άγιος Γεώργιος, σχετικά μικρή, η οποία καταστράφηκε.
Το χωριό, όπως και όλα τα χωριά της Πρέσπας ήταν
ανταρτοκρατούμενο. Οι άντρες όλοι επιστρατεύτηκαν από τους αντάρτες και εγκατέλειψαν το χωριό με την οπισθοχώρηση των ανταρτών και κατέφυγαν στις ανατολικές χώρες. Οι γυναίκες έφυγαν σαν συνοδοί των παιδιών τον παιδομαζώματος. Από το χωριό πήραν με το παιδομάζωμα 48 παιδιά.
Από τους 100 κατοίκους περίπου του χωριού κανένας δε γύρισε. Το χωριό καταστράφηκε στη διάρκεια τον εμφυλίου.
ΕΙΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Πληθυσμός κατ' απογραφήν
'Ετος 1928 Δασερή (67 κάτοικοι)
1940 (67)
1951 (0)
Δαργόνιστα καζά Μοναστηρίου, χριστιανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].
Δρομπιτσίστα Πρεσπών, 50 άτομα (28 άρρενες και 16 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Δρομπιτσίστα Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Ράχωβας [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Δρομπίκιστα Φλωρίνης, 34 άτομα (17 άρρενες και 17 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Μετονομασία του οικισμού από Δρομπίτσιστα σε Δασερή [ΦΕΚ 179 / 30. 8. 1927].
Δασερή (Δρομπίτσιστα) Φλωρίνης, 67 άτομα (30 άρρενες και 47 θήλεις). Δεν υπήρχε κανένας πρόσφυγας του '22. Ομοδημότες ήταν 64 και ετεροδημότες 3 [Απογραφή 1928].
Δασερή Φλωρίνης, 75 άτομα (39 άρρενες και 36 θήλεις) [Απογραφή 1940].
ΑΦΗΓΗΣΗ: Στέργιος Χρήστος, ετών 74 το έτος 2000
Εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Το χωριό κατέχει και τον ομορφότερο μύθο της περιοχής που εξηγεί την ύπαρξη των λιμνών. Στο βασίλειο της περιοχής ζούσε ένα βασιλόπουλο, που όποτε κοιμόταν κοντά στη Δασερή έβλεπε στον ύπνο του μια νεράιδα, την οποία τελικά ερωτεύτηκε. Τη ζήτησε για γυναίκα του, αλλά εκείνη του απάντησε ότι αν την παντρευτεί μεγάλο κακό και συμφορά θα συμβεί. Όμως τελικά η επιμονή του βασιλόπουλου έπεισαν εκείνη και τους γονείς της και την ημέρα του γάμου κόσμος πολύς ήλθε στη Δασερή. Ο γάμος έγινε, όμως ο ουρανός έπειτα από λίγες ώρες σκοτείνιασε και άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όταν βγήκε πάλι ο ήλιος, η πολιτεία δεν υπήρχε, τα νερά έπνιξαν σπίτια και ανθρώπους, σχηματίζοντας τη λίμνη και από τότε τα λευκά και κίτρινα νούφαρα που ανθίζουν κάθε χρόνο στην επιφάνειά της είναι οι ψυχές των παιδιών που χάθηκαν.
Το 1940 ήταν οικισμός της κοινότητας Αγίου Αχιλλείου του νομού Φλωρίνης.Είχε 20 σπίτια μικρά, τα περισσότερα πλινθόκτιστα. Οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία στη Μικρή Πρέσπα. Μάλιστα στο Θέμα της λίμνης είχαν διαφορές με τους κατοίκους των Ψαράδων, οι οποίοι έκλεψαν τις βάρκες των κατοίκων της Δασερής.
Το σχολείο ήταν μικρό. Οι δάσκαλοι οι οποίοι υπηρέτησαν στο χωριό ήταν ο Φλωρινιώτης Κοσκοσίδης Αβραάμ και o Μαλούκος ο οποίος έγινε επιθεωρητής και μέλος τον ανωτάτου εκπ/κού συμβουλίου.
Η εκκλησία τον χωριού ήταν ο Άγιος Γεώργιος, σχετικά μικρή, η οποία καταστράφηκε.
Το χωριό, όπως και όλα τα χωριά της Πρέσπας ήταν
ανταρτοκρατούμενο. Οι άντρες όλοι επιστρατεύτηκαν από τους αντάρτες και εγκατέλειψαν το χωριό με την οπισθοχώρηση των ανταρτών και κατέφυγαν στις ανατολικές χώρες. Οι γυναίκες έφυγαν σαν συνοδοί των παιδιών τον παιδομαζώματος. Από το χωριό πήραν με το παιδομάζωμα 48 παιδιά.
Από τους 100 κατοίκους περίπου του χωριού κανένας δε γύρισε. Το χωριό καταστράφηκε στη διάρκεια τον εμφυλίου.
ΕΙΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Πληθυσμός κατ' απογραφήν
'Ετος 1928 Δασερή (67 κάτοικοι)
1940 (67)
1951 (0)
Δαργόνιστα καζά Μοναστηρίου, χριστιανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].
Δρομπιτσίστα Πρεσπών, 50 άτομα (28 άρρενες και 16 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Δρομπιτσίστα Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Ράχωβας [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Δρομπίκιστα Φλωρίνης, 34 άτομα (17 άρρενες και 17 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Μετονομασία του οικισμού από Δρομπίτσιστα σε Δασερή [ΦΕΚ 179 / 30. 8. 1927].
Δασερή (Δρομπίτσιστα) Φλωρίνης, 67 άτομα (30 άρρενες και 47 θήλεις). Δεν υπήρχε κανένας πρόσφυγας του '22. Ομοδημότες ήταν 64 και ετεροδημότες 3 [Απογραφή 1928].
Δασερή Φλωρίνης, 75 άτομα (39 άρρενες και 36 θήλεις) [Απογραφή 1940].
ΑΦΗΓΗΣΗ: Στέργιος Χρήστος, ετών 74 το έτος 2000
Εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου