Νεότερος αδερφός του παπα-Κώστα Σταμπουλή , που δολοφόνησαν οι κομιτατζήδες το 1905. Γεννήθηκε το 1874 στη Σκοπιά και σπούδασε δάσκαλος στο Μοναστήρι, επάγγελμα που εξάσκησε σε διάφορα χωριά της περιφέρειας Φλώρινας μέχρι που έγινε κληρικός. Εκάρη κατά το έτος 1927. Πριν γίνει κληρικός ταξίδεψε και παρέμεινε για μεγαλο χρονικό διάστημα στην Κων/πουλη, όπου έμαθε βυζαντινή μουσική. Αργότερα έφυγε για την Αμερική και όταν γύρισε έγινε μέλος της εθνικής οργάνωσης “Παύλος Μελάς” στο παράρτημα της Φλώρινας ως αγγελιοφόρος ή τροφοδότης και όργανο κατασκοπίας σύμφωνα με το ατομικό βιβλιάριο που σώζεται. Σκοπός της οργάνωσης βάσει του άρθρου 2 ήταν: α) η υπεράσπιση των συμφερόντων των μελών , η αδελφική συνένωση αυτών ανεξαρτήτως πολιτικής αποχρώσεως για την εξυπηρέτηση της ηθικής και οικονομικής αυτών καταστάσεως. Β) η επαύξηση και κραταίωση των πατριωτικών γνώσεων και της αγάπης προς την πατρίδα με διαλέξεις και λοιπά μέσα. Ο εσωτερικός κανονισμός υποχρέωνε τα μέλη να είναι αλληλένδετα. Η οργάνωση για τα μέλη, και τα μέλη για την οργάνωση. Αν κάποιο μέλος επληροφορείτο οτιδήποτε με αντεθνική μορφή, έπρεπε να το αναφέρει στην οργάνωση. Δεν πρέπει το μέλος να έχει ανάρμοστη συμπεριφορά, να είναι αλκοολικός, συκοφάντης, ραδιούργος κ.λ. Τη δραστηριότητα του παπα-Δημήτρη τη γνώριζαν οι βουλγαρίζοντες και ως συνεργάτες των Γερμανών που ήσαν, τον καταδίδουν. Η τριπλή κατοχή του 41, τον βρίσκει παπά στην εκκλησία που μαρτύρησε ο αδελφός του. Δε δειλιάζει, περιφρονεί τους προδότες και ποτίζει την ψυχή των κατατρεγμένων με την αγάπη για την Ελλάδα. Τους μιλάει για λευτεριά που δε θα αργήσει να ’ρθει, τους δυναμώνει την πίστη. Τον καταδίδουν λοιπόν και με πρόφαση την ανάκριση για ένα ζευγάρι κιάλια, που βρήκαν στο σπίτι του, πριν λίγες μέρες, ένα πρωινό του Αυγούστου, μια γερμανική κούρσα σταματά έξω από το σπίτι και τον παίρνει μαζί της, μαζί με τον πρόεδρο του χωριού Στογιάννηη Ζώλη και από κει στα κρατητήρια. Δύο μέρες μετά η θλιβερή είδηση έφτασε στο χωριό. Ο παπάς, ο μουσικός του “Αριστοτέλη” Θωμαΐδης, και δεκαπέντε άλλοι έλληνες πατριώτες, κρεμάστηκαν στο δημόσιος δρόμο μεταξύ Πρώτης και Κλαδοράχης σαν αντίποινα για σαμποτάζ και φόνους Γερμανών στρατιωτών.
-Θα με στείλουν να συναντήσω τον αδελφό μου, έλεγε. Ίδιοι έστειλαν και αυτόν αφήνοντας τέσσερα ορφανά και τους Σταμπουλήδες να κλαίνε το δεύτερο θύμα μάσα σε λίγα χρόνια, χωρίς παρηγοριά και το γένος το λευιτικό να προσθέσει στο βωμό του νέα θύματα, γιατί οι ακατάλυτες αξίες που υπηρετούσε, τότε πληρώνονταν με αίμα.
L.Z.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου