Αρχικά διατέλεσε υπασπιστής του Κώττα Χρήστου. Μετά τον απαγχονισμό του καπετάν Κώττα αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αθήνα. Επανήλθε μετά από λίγο καιρό συνεργαζόμενος με τον Ευθύμιο Καούδη, δρώντας στην περιοχή του Περιστερίου. Το 1904 συμμετείχε στην επιχείρηση του Ζελενιτσίου (Σκλήθρου), όπου εξοντώθηκαν 19 Βούλγαροι κομιτατζήδες. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Γεώργιο Τσόντο επίσης, στις περιοχές Φλώρινας, Βαρνούντα και Πελαγονίας. Μετά το 1906 συγκρότησε δική του ομάδα, στην οποία τέθηκε επικεφαλής και συνεργάστηκε με το σώμα του Παύλου Ρακοβίτη. Στις 24 Οκτωβρίου 1906 η ομάδα του οπλαρχηγού Σίμου Στογιάννη σκότωσε τρεις βουλγαρίζοντες άντρες και μια γυναίκα από την Τύρσια (Τρίβουνο) Φλώρινας που πήγαιναν στο παζάρι της Φλώρινας. Το σώμα του έδρασε στην ανατολική και νότια πλευρά του Βέρνου έως το 1908. Του ανατέθηκε η αποστολή της εξόντωσης του Βασίλ Τσακαλάρωφ αλλά δεν κατάφερε να την φέρει εις πέρας.
Πήρε μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις των Νεοτούρκων μετά την ανακήρυξη του συντάγματος και τη λήξη των εχθροπραξιών.Προς τιμήν του μετονομάστηκε το χωριό Μοτέσνιτσα της Φλώρινας σε Σίμος Ιωαννίδης, το 1957.
Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σσ. 133, 301.
Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σ. 162
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου