H καταγωγή των Μακεδόνων είναι Δωρική, είναι δηλαδή Δωρικό φύλο. Ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος, σχετικά με το όνομα Μακεδών και τις μετακινήσεις των Δωριέων, την αρχική κατοίκησή τους στη Φθιώτιδα (όπως εκαλείτο η Στερεά Ελλάδα), και τη μετέπειτα κατοίκησή τους στους πρόποδες του Ολύμπου, της Όσσας και την Πίνδο, αναφέρει τα εξής: ‘’Το δε (Δωρικόν),
πολυπλάνητον κάρτα.
Επί μεν γαρ Δευκαλίωνος βασιλέος οίκεε γην την Φθιώτιν, επί δε Δώρου του Έλληνος (οίκεε) την υπό την Όσσαν τε και τον Όλυμπον χώρην, καλεομένην δε Ισταιώτιν˙ εκ δε της Ισταιώτιδος ως εξανέστη υπό Καδμείων, οίκεε εν Πίνδω, Μακεδνόν καλεόμενον’’. (Ηρόδ., Α΄ 56). ‘’Οι δε (Δωριείς) είχαν περιπλανηθεί επί πολύ. Διότι όταν βασίλευε ο Δευκαλίων
κατοικούσαν την Φθιώτιδα, και επί του Δώρου του υιού του Έλληνος (κατοικούσαν) την περιοχή στους πρόποδες της Όσσας και του Ολύμπου, η οποία ονομάζεται Ισταιώτις. Από την Ισταιώτιδα δε όταν εκδιώχθηκαν υπό των Καδμείων, κατοίκησαν την Πίνδο με το όνομα Μακεδνόν’’. Η περιοχή αυτή της Πίνδου όπου ζούσαν οι Μακεδόνες πιστεύεται ότι ήταν η περί το όρος Βόϊον. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος στη λέξη Μακεδνόν αναφέρει τα εξής: ‘’Μακεδνόν, χωρίον εν Πίνδω, ως Ηρόδοτος εν πρώτη. Το
εθνικόν ομοίως’’. Ο Ηρόδοτος προσδιορίζει σαφώς τη συνάφεια Μακεδόνων και Δωριέων λέγοντας ότι οι Λακεδαιμόνιοι, οι Κορίνθιοι, οι Σικυώνιοι, οι Τροιζήνιοι και οι Επιδαύριοι στρατεύονταν, ‘’Εόντες ούτοι πλήν Ερμιονέων Δωρικόν τε και Μακεδνόν έθνος, εξ Ερινεού τε και Πίνδου και της Δρυοπίδος
ύστατα ορμηθέντες’’. (Η΄ 43). ‘’Ανήκουν όλοι, πλην των Ερμιονέων, στο Δωρικό και Μακεδνόν έθνος, ελθόντες (στην Πελοπόννησο) από τον Ερινεό και την Πίνδο και τελευταία από την Δρυοπίδα’’. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι οι Δωριείς με τους Ηρακλείδες κατέκτησαν την Πελοπόννησο ογδόντα χρόνια
μετά την άλωση της Τροίας. (Α΄11-13). Η αναγωγή της καταγωγής των Μακεδόνων και των Σπαρτιατών από τους Δωριείς και τον Ηρακλή, πιθανόν εξηγεί και το σεβασμό του βασιλιά της
Μακεδονίας Φιλίππου Β΄ προς τη Σπάρτη και την αποφυγή εκ μέρους του, πάση θυσία, να συγκρουσθεί με τους Σπαρτιάτες.
Το όνομα Μακεδνός ως επίθετο, απαντά ήδη στον Όμηρο, στην
Οδύσσεια. Ασφαλώς δεν χρειάζεται άλλη σαφέστερη απόδειξη της Ελληνικής προέλευσης του ονόματος Μακεδών, Μακεδνός και Μακεδονία. Το όνομα Μακεδνός έχει την έννοια του υψηλόκορμου, του υψηλόσωμου ανθρώπου: ‘’Αι δ΄ ιστούς υφόωσι και ηλάκατα στρωφώσιν ήμεναι, οία τε φύλλα Μακεδνής αιγείροιο˙’’. (Οδύσσεια, η 106). ‘’Άλλες δε υφαίνουν υφαντά και καθισμένες στρίβουν την ηλακάτη (ρόκα) σαν τα φύλλα της ψηλόκορμης λεύκας που με τον αέρα πεταλουδίζουν’’.
Οι Μακεδόνες ή Μακεδνοί λοιπόν ήταν υψηλόσωμοι άνθρωποι. Έχει ήδη λεχθεί, ότι φυλετικά οι Μακεδόνες είναι Δωριείς. Είναι γνωστό ότι οι Δωριείς είναι ένα από τα Ελληνικά φύλα, όπως οι Ίωνες, οι Αχαιοί και οι Αιολείς. Ανάλογα με τις περιοχές όπου είχαν κατοικήσει αυτά τα Ελληνικά φύλα, παρατηρήθηκε η ανάπτυξη και η χρησιμοποίηση αντίστοιχων διαλέκτων: Αιολική, Ιωνική, Δωρική διάλεκτος. Όλα τα αναφερόμενα ανωτέρω και όσα αναφέρονται στη συνέχεια, είναι αποδεκτά ιστορικώς και επιστημονικώς. Δεν μπορούν να διαψευστούν, με ανιστόρητους ισχυρισμούς και φθηνές επινοήσεις. Επίσης σε όσα αναφέρονται υπάρχει η ακριβής παραπομπή στα αρχαία κείμενα. Δεν
αναγράφεται τίποτε το οποίο δεν έχει καταγραφεί από την Ιστορία. Η παραπομπή αυτή γίνεται προς πλήρη απόδειξη της αλήθειας των αναφερομένων. Η αναγραφή επίσης τμημάτων από τα κείμενα των έργων των αναφερόμενων συγγραφέων έγινε για απόδειξη της σοβαρότητας του κειμένου, αλλά και για τη δυνατότητα να προσφύγει και να παραβάλλει κανείς τα αναφερόμενα και μάλιστα ταχέως και ευκόλως.
Αλήθεια, γνωρίζει κανείς πού βρίσκονταν οι Βαρδαρίτες Σλάβοι την περίοδο στην οποία αναφερόμαστε; Γιατί δεν τους αναφέρει κανείς γεωγράφος, ιστορικός, ρήτορας ή ποιητής, γιατί δεν τους αναφέρει η Ιστορία; Δεν αναφέρομαι βεβαίως μόνο σε Έλληνες συγγραφείς. Η απάντηση είναι απλή και σαφής και βεβαίως τη γνωρίζει ο καθένας. Οι Βαρδαρίτες δεν υπήρχαν στην περιοχή μας την περίοδο κατά την οποία η Μακεδονία και οι Μακεδόνες, οι Έλληνες δηλαδή κάτοικοί της έγραφαν την ιστορία της,
δημιουργούσαν τον πολιτισμό της και έκαναν το όνομά της γνωστό στα πέρατα της οικουμένης και τους Έλληνες κυρίαρχους της Ασίας. Κυρίαρχους όχι μόνο με τη στρατιωτική δύναμη και επιβολή, αλλά με τον πολιτισμό και με το πνεύμα. Οι Έλληνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου διέδωσαν την Ελληνική γλώσσα, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη, τη γραμματεία.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος αγαπήθηκε και λατρεύτηκε και πέρασε στην ιστορία και στους θρύλους των λαών τους οποίους κατέκτησε.
Το γεγονός ότι οι Σλάβοι γείτονές μας ήλθαν προοδευτικά δεκατρείς αιώνες μετά από αυτήν την ένδοξη περίοδο του Ελληνισμού και κατοίκησαν σε περιοχές όπου είχε εξαπλωθεί το Μακεδονικό κράτος, ένα κράτος το οποίο διευρυνόταν συνεχώς, δεν τους δίνει κανένα δικαίωμα στο όνομα της Μακεδονίας
ΔΟΓΑΣ Ι. ΜΗΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου