Οξυά (Μπούκοβικ) Πρεσπών Φλώρινας

Η Οξυά είναι ένα πολύ παλιό χωριό της Πρέσπας με πολύ αξιόλογα σπίτια. Βρίσκεται ανατολικά της λίμνης Μικρής Πρέσπας, στους πρόποδες του βουνού Βίρμπα σε υψόμετρο 880μ.
Στην Οξύα ήταν η έδρα του Μουδίρη της Κάτω Πρέσπας. Από τα παλιά χρόνια στον αυχένα που σχηματίζει η γεωμορφολογία του εδάφους, διερχόταν ένας σημαντικός κλάδος της εγνατίας οδού, που βρισκόταν σε λειτουργία μέχρι το 1880, και που δια της Μικρολίμνης κατέληγε στο φιορδ της Μικρής Πρέσπας όπου υπήρχε γέφυρα πάνω σε πασσάλους. Ο πανάρχαιος αυτός δρόμος λεγόταν αρβανίτικα Ούδδε Ούλκς (δρόμος των λύκων) που σήμαινε πιθανότητα οδός Λύγγου. Στο χωριό Οξυά ήταν η έδρα της Μονάδας Πυροβολικού του ΔΣΕ κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Κοντά στο χωριό ήταν και η Σχολή Πυροβολικού. Το πεδίο βολής ήταν 150-200 μέτρα από την έδρα και το στρατωνισμό της Σχολής. Αρχές του 1949, το Γενάρη, στην Οξυά ήταν η έδρα των σαμποτέρ του Γενικού Αρχηγείου. Στην κεντρική πλατεία του χωριού έγιναν πολλές ομιλίες και γιορτές με τραγούδια. Η ταξιαρχία σαμποτέρ είχε δύναμη περίπου 500μαχητών.
Μετά τον εμφύλιο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του υποχρεώθηκε να καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία και σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μεταπολεμικά η ελληνική διοίκηση έφερε και εγκατέστησε στο εγκαταλειμμένο χωριό, έποικους Βλάχους.

Bukovik [Αυστριακός Xάρτης]. Μπούκοβικ καζά Μοναστηρίου, χριστιανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].

Μπούκοβικ Πρεσπών, 151 άτομα (69 άρρενες και 82 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].

Μπούκοβικ Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Όροβνικ [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].

Μπούκοβικ Φλωρίνης, 131 άτομα (57 άρρενες και 74 θήλεις) [Απογραφή 1920].

Μετονομασία του οικισμού από Μπούκοβον σε Οξυά [ΦΕΚ 346 / 4. 10. 1926].

Οξυά Φλωρίνης, 133 άτομα (54 άρρενες και 79 θήλεις). Δεν υπήρχε κανένας πρόσφυγας του '22. Ομοδημότες ήταν 126 και ετεροδημότες 7 [Απογραφή 1928].

Στις μεταπολεμικές απογραφές ο πραγματικός πληθυσμός ήταν: 1961 (75), 1971 (39), 1981 (25), 1991 (26), 2001 (30).