Με δάκρυ, με αίμα και με όραμα

Το ξεκίνημα της εκδήλωσης την Κυριακή 29/7/2012 Δεν είμαστε διόλου βέβαιοι από που πήρε το όνομά της. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να γνωρίζουμε σε βάθος το χαρακτήρα της. Είναι γη καρτερική. Με την ήρεμη απαντοχή και τη σθεναρή σιωπή άντεξε το βάρος και τις αναποδιές των καιρών μετρώντας τα μερόνυχτα κουκουλωμένη κάτω από το χειμωνιάτικο σινιάκι. Από το δέκα χιλιάδες τουλάχιστον π.Χ. γνώρισε το μεγαλείο των αρχαίων Μακεδόνων, τη Ρωμαϊκή κατάκτηση και ‘έπειτα ξανά το μεγαλείο της μεγάλης αυτοκρατορίας των Ρωμαίων. Είναι και γη σκληρή, και απαιτητική, ως κατά σήμερα ξέρει καλά πώς ν ταπεινώνει την έπαρση να εκθέτει την αυθάδεια, ιστορώντας το ήθος του μέτρου. Τα θεμέλιά μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους. Την σήκωσαν στον ώμο την άντεξαν οι Φλωρινιώτες τούτη τη γη, που τους χαρίστηκε σωστό δώρο Θεού. Την άντεξαν και την αγάπησαν και πήραν ως και τα χούγια της, καρτερικά δυνατοί και φυσικά ταπεινή. Σοφοί μέσα στη σιωπή, απλοί και αποτελεσματικοί στα έργα, πλούσιοι σε συναισθήματα αφτιασίδωτα αυθεντικοί στις σχέσεις τους ακόμη και στις πιο καθημερινές. Του Δημήτρη Παπαδόπουλου (Εκπαιδευτικού)